Het ontwerp voorziet in een op twee assen aangedreven motorlocomotief, via een blinde as. De bovenzijde krijgt een ruimte voor de machinist in het midden, een motorruimte aan de voorzijde en een ruimte aan de achterzijde, waar later een verwarmingsketel wordt ingebouwd. De motor is een Kromhout-Gardner type 8-LS. Deze wordt in Nederland verder niet toegepast in railvoertuigen.

De moderne, min of meer gestroomlijnde, vormgeving van de locomotief past geheel in de nieuwste trends van de tijd waarin de loc gebouwd wordt.
Na een aantal jaren met matig succes trams te hebben gereden bij de NTM, wordt de locomotief in 1942 als rangeerlocomotief naar het buitenland verkocht en van een andere, verbeterde aandrijving voorzien. De locomotief bevindt zich vanaf 1948 in ieder geval, maar mogelijk al in de laatste periode van de oorlog in Oostenrijk.

De Stichting Brabant Rail kan de locomotief in 1990 in Oostenrijk verwerven en heeft haar in 1994 in langdurige bruikleen overgedragen aan de Museumstoomtram Hoorn-Medemblik, waar de locomotief met subsidies van landelijke fondsen op dit moment naar een functionele authenticiteit dienstvaardig is gerestaureerd.

Bij de Museumstoomtram bevindt zich ook rijtuig C205, dat eind jaren 1930 in een gemoderniseerde uitvoering met locomotief 101 deel uitmaakte van de modernste tram van de NTM. Dit rijtuig is als stoomtramrijtuig gerestaureerd. Bagagewagen E67 maakt het tramstel min of meer compleet.

Aan de locomotief is vanwege haar cultuurhistorische waarde de hoogste A-status toegekend binnen de Collectie Nederland.